එදා - මෙදා

බෙදා ගන්නට නොදී ෙම් රට බුදුරදුන් පෙර වැඩිය
එදා ඉතිහාසයේ ඉන්දීය සාගරේ මුතු අැටය
සදා දරණීය මව් රට ම බෙදා අවුලුවා කළ හදිය
මෙදා රටවැසියන් කාගෙ දෝ එළිබහින බඩවැටිය

ශපථ කර එඩිතර ව විරුද්ධ ව එ්කාධිපත්‍යයට
නැවත අප නොගියහොත් නොනැවතී ඉදිරියට
නියතම ය අැදන් ගොස් යළි වහල් යුගයකට
ෙද්වි අප අමු අමුවෙ මරා මරා මස් කන්ට
කෙළ පෙරා ගෙන සිටින එ් නග්න වෘකයනට

මිතුරු ලෙස අප සොයා මෙහි පැමිණ නන් වෙසින් සැරිසරන
උතුරුවා සිනා පෙණ පිඩු උතුරු සහ දකුණු දෙස සංහිෙද් නැති කරන
අතුරු අන්තරා දස දහස් විද දරා ඉපිද ඉපදී යළි මැරෙන
උතුරු සහ දකුණු දිග වැසියනේ අැයි තවම මෙය නොදැන

ඔබ නිසා

සොදුරු දසුනෙන් මහරූ අැසුෙරන් අෑත් වී ගිය හදවතේ
අදුරු සිතුවම් අැදී බොද වී ෙව්දනා ඉරි මතුවෙතේ
පිදුරු හතුමල අත්ල මත්තෙහි සැලෙන ෙස් වෙවුලුම් ගතේ
නුදුරු මැදියම් රැයක වැළපුණි පෙර නුවු ලෙස ජීවිතේ

බැදුම ෙද හදක මිහිරියාවකි පියුම් මකරන්දේ
පිදුම සෙනෙහස සදා අරුතකි නුවන් යුග රුන්දේ
රිදුම අත් වුව විරහ සෝකෙන් විසල් පවුරකි බැන්දේ
යෙදුම නිරතුරු පෙරා දෙන්නයි අමා රස ජීවන සුගන්දේ

සිතෙන හැම සිතුමක් ම දෙහදේ එක් වරම බිහි වෙනා අයුරු
පතන හැම පැතුමක් ම මුවගින් එක් වර ම පිට වෙනා අයුරු
හෙළන සුසුමක කියන වදනක සැගව ගත් සර අරුත් ගැඔුරු
දිවි ගමන සුන්දර කරන්නට කාසියක නැති බලය මහරෑ

පෙර මග

ගල් පරවල රළ හැපි හැපි
සුදු පෙණ පිඩු නැගෙනවා
සිතිජ ඉෙම් සැදෑවළා
බොද සිතුවම් අදිනවා
අෑත රටින් එන නෞකා
දෑසට වද කරනවා
මූදු ගියපු මගෙ රන් කද
එන පෙර මග බලනවා
ළිහිණි රංචු අහස පුරා
සැදෑ සරඹ පානවා
චණ්ඩ මාරුතේ හැපෙනා
ඔරු කද හද මැවෙනවා
අන්ධකාර මග සරසා
කලු තිර පට එලනවා
මහිමි තවම මසුන් සමග
රණ්ඩු දබර කරනවා
සුසුමට සිර කරගත් ලැම
රැය හා ඉකි බිදිනවා
සෙනෙහස් සිතිවිලි මඩිමින්
දළ රළ පෙළ හැපෙනවා
බලාපොරොත්තුව අබියස
කාලය කුර ගානවා
තෙර නොපෙනෙන මහ සමුදුර
ජීවිත දැල ගිලිනවා

ලෝක ධර්මතා

අහසට පෙම් බැද - අහස යටම සිට
මිය යන මුලු ලොව - මිනිසුන්නේ

මනුලොව පවතින - කුරිරු ක්‍රියා දැක
නිහඩව සිටිනා - ගොලුවන්නේ

මිහිමත සිටගෙන - මවනා බොරු තුළ
ප්‍රතිඵල ඇත මා - මිතුරන්නෝ

ඒයින් මිදීමට - කටයුතු කරනා
පුද්ගලයා ලොව - වැජඹෙන්නේ